bugün akşam yemeğini yemek için yemekhaneye gittim. yalnızım diye boş masaya oturmak istemedim 2 tane kız yemek yiyorlardı onların yanına gittim. oturabilir miyim diye sordum tabi dediler. sandalyede arkası dönük kızın çantası vardı bir de bastonu... fark ettim ki bu kız hazırlıkta tanıştığım görme engelli arkadaşım X ti. X le ilk karşılaşmamızı hatırladım, benim için çok sarsıcı bir andı, sizinle de paylaşayım.
hazırlıktan arkadaşım D ile beraber tenefüste kapı önü muhabbeti yapıyorduk. (üniversite de olsanız bunu yapıyorsunuz :)arkamdan tam bacaklarımın arasına bir şey çarptı, birinin adımı sandım o kadar kızdım ki bi yabancının değmesi ihtimali gerçekten çok sinir bozucu. tam arkama dönerken tam olarak şunu diyecektim "KÖR MÜSÜN DİKKAT ETSENE!" diyemedim.. iyi ki diyemedim.. iyi ki hızlı dönmüşüm... deseydim kendimi affedemezdim sanırım. o an öylece dona kaldım elimle ağzımı tuttum koridorun kenarında kalakaldım, X özür diledi, bir şey diyemedim. Arkadaşlar iyi olup olmadığımı sordu. İyi değildim... Benim hayatımda hiç görme engelli arkadaşım olmamıştı bu yüzden çok alışık değildim beraber yaşamaya. nöfff çok kötü bir histi, bir daha kimseye öyle demem herhalde bana da ders oldu. Sonra alıştım elhamdülillah hatta başka engelli arkadaşlarım da oldu, iyi oldu, güzel oldu:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder